Mülteci kamplarıyla iç içe geçen köyde çocuklar çoğunlukta. Etraf mayın tarlalarıyla dolu ve herkes savaşın ne zaman başlayacağını merak etmekte.
Köyde televizyon antenleri ve uydu kuran bir çocuğa yaptığı işten dolayı "uydu" ismini takmışlar ve "uydu" çok uyanık bir çocuk, bütün çocukları çekip çeviriyor.
Filmin başlarında Halepçe katliamından kurtulma mucizesi gösteren üç çocuk da buradaki mülteci kamplarına gelir. Uydu, bu çocukların arasındaki bir kıza ilgi duymaya başlar fakat kızın yanında mayın yüzünden kollarını kaybetmiş bir çocuk ve bir de annesi babası olmayan bebek denilecek yaşta başka bir çocuk daha vardır.
Uydudan televizyon seyrederek savaş hakkında bir şeyler öğrenmeye çalışan köylüler, tarlalarındaki mayınları temizletmek isteyen tarla sahipleri, mayınları alıp satan silah tüccarları ve oradaki ağır yaşam koşulları içinde geçen hayat çocukları bu yaşında bulup cehenneme atmıştır ama hepsi de yaşamak zorundadır...
Durum tespitinden öteye gidemeyen, bir iki küçük ayrıntı sahnesi dışında bilinen şeyleri aşamayan ve sonuçta da savaşın, yokluğun, insanların vahşiliğini anlatan diğer filmlerden ayrılacak fazla bir özelliği olmayan orta kaliteye yakın "Batılı düşünce sisteminin bakış açısıyla" tasarlanmış bir film. [Acıları yansıtma yerine kişilerin durumlarını gösteren bu tip filmleri böylesine büyük acılar içeren gerçek olayları masalsılaştırdığı için ben pek sevmiyorum.]
Seyredilebilir seviyede ve farklı gelebilir ama anca orta kalitede olduğunu baştan bilerek fazla bir şey beklemeden seyrederseniz. Yoksa öyle ahım şahım süper bir film değil, o yüzden beklentinizi yüksek tutmayın...
.webp)
