Bütün zararlarını bir kenara bırakırsak benim aklıma başka bir şeyler daha takılıyor;
Acaba bunların sindirimi normal yiyeceklere göre daha mı uzun sürüyor, mide asitlerine karşı çözülmesi daha mı zor?
Yani bu tür gıdalar; raf ömrü uzun olsun diye her türlü dış etken için “bozulmaya karşı” koyulan koruyucu maddeler yüzünden sindirim sisteminde de normal gıdalardan daha fazla mı dayanıyor?
Ve eğer öyleyse çocuklar bunları yedikleri zaman acaba onun için mi normal öğünlerde hiç acıkmadıklarını söyleyerek yemek yemeyi istemiyor? (çünkü yedikleri koruyuculu gıdalar hâlâ midelerinde duruyor)
(dengeli beslenme, çocuklar için uygun olan ve olmayan gıdalar, yapay gıdaların zararları, damak tadının değişmesi, bağımlılık yapan yiyecekler vs. türünde bilinmesi gereken konuları bu konunun dışında tutuyorum, bunlar var ama ayrıca şu anda bu konuda bahsettiğim şey de başlı başına ayrı bir etken mi onu düşünüp [düşündürmeye] anlamaya çalışıyorum.
.webp)
